نقش گسل عطاری بر ناپایداری های مخزن سد دامغان در شرایط بارگذاری لرزه ای

سد مخزنی دامغان بر روی سنگ آهکهای سازند الیکا و نهشته های تخریبی نئوژن در پهنه البرز و ایران مرکزی واقع شده است. به دلیل عبور گسل عطاری و شاخه های فرعی آن از داخل مخزن سد، پتانسیل لرزه خیزی این محدوده به شدّت افزایش یافته است. بنابراین در صورت فعّالیّت لرزه ای، شتاب افقی در ساختگاه سد بسیار بالا خواهد بود. قرارگرفتن این سد در مجاور گسلهای فعّال با پتانسیل لرزه خیزی بالا، علاوه برخردشدگی شدید سنگها پتانسیل لغزش های گوه ای و صفحه ای را در تکیه گاه های سد افزایش داده است. بدون شک چنین لغزش هایی در شرایط رویداد زمین لرزه و بارگذاری لرزه ای افزایش خواهد یافت. در این پایان نامه بر اساس روش آماری کیجکو، با فرض عمر مفید 50 ساله و احتمال رویداد 64% (زمین لرزه مبنای طرح dbl) شتاب گرانش افقی برابر 0.24g. محاسبه گردیده است. آنالیزهای انجام شده در شرایط بارگذاری لرزه ای، بیانگر آن است که در موقعیّت های مختلف ساختگاه سد، چند دسته بلوک سنگی دارای پتانسیل لغزش گوه ای می باشند. مهّم ترین توده های لغزشی گوه ای شکل، بلوک های b1r بر روی تکیه گاه راست سد می باشد. درشرایط رویداد زمین لرزه مبنای طرح، پتانسیل لغزشهای صفحه ای در ساحل راست مخزن سد دامغان، به موازات لایه بندی در دامنه های با شیب 75 درجه وجود دارد. چنین لغزشهایی علاوه بر سریز شدن آب از روی تاج سد، مسدود شدن دریچه های آبگیر و ایجاد خسارت به تأسیسات جانبی سد را به همراه خواهد داشت.